"როცა პირველად გავიგე დიაგნოზი, ის დღე ძალიან მძიმე იყო ჩემთვის, თუმცა არასდროს დამიკარგავს რწმენა. რწმენა იმისა, რომ ამ განსაცდელს გადავლახავდი . არ მინდოდა ოჯახისგან, მეგობრებისგან შორს ყოფნა. არ მინდოდა დამმართნოდა ეს ყველაფერი.
ყველაზე მძიმე იყო ის ეტაპი, როდესაც ჩემი ოპერაცია გადაწყდა, რაც დიდ თანხებთან იყო დაკავშირებული და ამის საშუალება ჩვენ არ გვქონდა. თუმცა, ვიცოდი, რომ ამ ბრძოლაში მარტო არ ვიყავი. ბათუმიდან ჩამოსული, თბილისში სრულიად უფასოდ, ბერი ანდრიას ფონდის სახლში ვცხოვრობდი, პირველი ფინანსური თანადგომა ბათუმის მერიამ გამოხატა. ეს უკვე ჟურნალიტების სიცოცხლისთვის ბრძოლის შედეგი იყო. მათ შეძლეს და ხელისუფლებას გაათავისებინეს, რომ ამ ბრძოლაში უსახსრობის გამო ბავშვები არ უნდა მარცხდებოდნენ. შემდეგ იყო სხვა სახელმწიფო უწყებები, სოლიდარობის ფონდი და აუქციონი, რომელიც ჩემი სიცოცხლის გადასარჩენად და დარჩენილი თანხის შესავსებად, დიმიტრი ცინცაძის სახელობის ფონდმა გამართა. მაშინ ჟურნალისტებმა, ცნობილი ადამიანების და ხელოვანების დახმარებით, ერთ საღამოში 30 ათასი ლარის მობილიზება შეძლეს და მე გერმანიაში წავედი. დღეს გამაჯვებულები თქვენ წინაშე ვდგავართ და თქვენთან ერთად უნდა დავეხმაროთ მათ, ვინც ახლა იბრძვის.
ქეთი მჟავანაძე, 18
წლის“
"სიცოცხლისთვის ბრძოლის 5 წელი", 15/06/18, სასტუმრო ბილტმორი,
თბილისი
