ერთად #ბექასთვის

ერთ დღეს ბექას სიკეთის ქალაქში უცნაური ბოროტი გმირი გამოჩნდა, სახელად - მიელოიდური ლეიკემია, ბექა, მისი ოჯახის წევრები, მეგობრები უკვე დაირაზმნენ მტრის დასამარცხებლად, ეს უფრო რთული და ხანგრძლივი ბრძოლაა, ვიდრე ყველა უკვე გადახდილი ერთად. ამიტომ, მეტი "მებრძოლის" მობილიზებაა საჭირო, ბექას თქვენც უნდა დაეხმაროთ, ჩვენ ერთად უნდა დავბრუნდეთ ბავშვობაში და ჩვენი წილი "კუბიკებით" ბექას სიცოცხლის კედელი ავაგოთ. ბექა-ჩემი მზის სხივებიდან ერთ-ერთი.
ვიცი რაც არ უნდა დავწერო ყველაფერი ბანალური იქნება,მაგრამ არ შემიძლია ორიოდე სიტყვა მაინც არ ვთქვა.ბექას გარეშე ჩემი ცხოვრება უაზროა. ყველაზე მეტი ალბათ ზუსტად მასთან მაქვს ნაჩხუბარი,მაგრამ ალბათ ორივე ასე გამოვხატავდით ერთმანეთის მიმართ სიყვარულს.
მახსოვს როცა ვბრაზდებოდი სულ წერილებს მიწერდა და ჩემი ოთახის კარებში შემოაცურებდა ხოლმე. წერილში კი ეწერა:”ირინე მიყვარხარ და ბოდიში”.
მახსოვს გაწამებული ზაფხული “ჩიპოლინო”-ს რომ ვკითხულობდით ჰამაკებში წამოგორებულები.
“წრიპა ბიჭის დღიური”-მან რომ დამაინტერესა და ერთად რომ განვიხილავდით.
და რათქმაუნდა ომლეტი-რომელსაც ყოველდღე მთხოვდა გამიკეთეო.
ზამთარიც არანაკლები გვქონდა-არასდროს არ დამავიწყდება ის ერთი კვირა თხილამურებზე სრიალს რომ ვასწავლიდი.იმდენად მონდომებული იყო,რომ შემდეგ კვირას უკვე დამოუკიდებლად სრიალებდა.
მის გამო არ მახსოვს სასტუმროს რომელ ბინაში არ დავაკაკუნე რომ მეპოვა,როცა სინამდვილეში “ძმაკაცებთან” ერთად “შტაბს” აშენებდა.
არასდროს დამავიწყდება სახლში მეგობრები რომ მომყავდა და სულ რომ შემოდიოდა;მაღაზიაში რომ მივდიოდით და სულ რომ რაღაცას გვაბარებდა.
არასდროს დამავიწყდება ერთად აწყობილი ლეგოები.
არ დამავიწყდება ის მომენტი “სპანჯბობი”-ს ერთი და იმავე სერიას მეათასეჯერ რომ ვუყურებდით და ჩვენი გაკეთებული დამწვარი პოპკორნით რომ ვტკბებოდით.
არ დამავიწყდება ის მომენტი სკოლის დერეფანში რომ ჩავივლი და უკნიდან გაბრწყინებული თვალებით რომ შემომძახებს.
უბრალოდ ერთ დღესაც მის მზის სხივებს ღრუბელი ჩამოეფარა სახელად-ლეიკემია. ჩვენ უბრალოდ უნდა დავეხმაროთ ამ ბოროტი ღრუბლის მოშორებაში და დარწმუნებული ვარ რომ ჩვენ ამას შევძლებთ"